Zamiast laptopa – miarki, zamiast sali wykładowej – wnętrze XX-wiecznego domu krytego strzechą. Tak wyglądały wakacyjne praktyki studentów drugiego roku architektury Politechniki Lubelskiej, którzy w ramach współpracy uczelni z Muzeum Wsi Lubelskiej inwentaryzowali drewniane zabytki na terenie skansenu.
– Naszym zadaniem było dokładne sfotografowanie i zmierzenie budynku. Musieliśmy narysować jego rzut, określić wysokości, zobaczyć, jak wygląda więźba dachowa, jaka jest konstrukcja. Do tego opis techniczny i nota historyczna, czyli z jakiego okresu pochodzi, do czego był używany. Ocenialiśmy też stan techniczny – wyjaśnia Karolina Czarko, studentka architektury Politechniki Lubelskiej.
Zajęcia w skansenie nie ograniczały się jedynie do ćwiczenia warsztatu inwentaryzatorskiego. – To była też nauka o tradycyjnych technikach ciesielskich, o drewnianej architekturze Lubelszczyzny – mówi prof. Natalia Przesmycka, kierownik Katedry Architektury, Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Politechniki Lubelskiej. – Praca z architekturą drewnianą to coś naprawdę szczególnego. To są umiejętności, które wykraczają daleko poza to, co oferuje standardowa praktyka inwentaryzacyjna. I fakt, że studenci mogli wejść do tej części ekspozycji, która normalnie jest niedostępna dla zwiedzających, i pod okiem pracowników muzeum wykonywać precyzyjne pomiary, to wyjątkowe doświadczenie.
Jak przyznają sami studenci, największym wyzwaniem było odwzorowanie autentycznego stanu obiektów. – W programach komputerowych wszystko dąży do idealnych form: prostych linii i kątów. Tutaj nic nie było proste. Te budynki były stawiane ręcznie, z drewna, każdy element jest inny. Ta naturalność i organiczność była najtrudniejsza do uchwycenia – mówi Karolina Czarko.
Obecnie część dokumentacji została już ukończona i wkrótce zostanie przekazana muzeum.
– Cieszymy się, że współpraca przynosi wymierne efekty, zarówno dla naszej instytucji, jak i dla studentów, którzy zdobywają cenne doświadczenia w terenie – mówi Bartłomiej Bałaban, dyrektor Muzeum Wsi Lubelskiej. – Zajęcia w skansenie to nie tylko okazja do nauki w wyjątkowym, historycznym otoczeniu, ale też szansa na praktyczne zmierzenie się z wyzwaniami konserwatorskimi i architektonicznymi. Liczymy, że wspólna praca nad dokumentacją zaowocuje także przyszłymi projektami rewitalizacyjnymi. Dzięki zaangażowaniu młodych ludzi i wsparciu naukowców możliwe stanie się przywrócenie do życia tych zabytkowych budynków, które nadal czekają na swoją szansę.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 "PL2022 - Zintegrowany Program Rozwoju Politechniki Lubelskiej" POWR.03.05.00-00-Z036/17